Een regendag

Als we wakker worden is het nog droog, maar als we om 8.00 uur willen ontbijten begint het te regenen en verhuizen we ons ontbijt terug in de tent. Het regent tot 10.00 uur en dan wordt het droog. We pakken de tent snel op en fietsen om 10.30 uur van de camping. Dan begint het weer te spetteren. Niet hard, maar droog is het niet. We fietsen naar Bolsano, waar we een pauze met koffie houden. We gaan dan het dal van de Isaco in. We fietsen de Brenero route. De fietsroute over de Brennerpas. Het is knap om te zien hoe ze in het smalle dal plaats hebben gevonden voor de trein, de gewone weg, de autobaan en een vrij liggend fietspad. Echt kunstig ingenieurswerk! Heel langzaam maar gestaag gaan we klimmen. Je klimt elke 10 km ongeveer 100 meter. Dat is heel weinig, maar je voelt het toch. Bovendien weten de Italianen in het fietspad elke keer weer korte klimmetjes te maken om langs een obstakel te komen. Omdat het blijft regenen, besluiten we om in een van de tunneltjes te lunchen. Het is wel even wennen na al dat mooie weer. Na de lunch gaat het harder regenen. Jammer, het maakt het fietsen minder leuk. We beginnen zo langzamerhand verzopen katten te worden. We kijken op internet of er ergens voor een redelijke prijs een kamer te vinden is, maar helaas. Dus dan toch maar door naar de gisterenavond gereserveerde camping in Klausen. We kamperen recht onder de autobaan, maar daardoor valt het geluid juist wel mee. De camping is weer van alle comfort voorzien. Als we de tent hebben staan wordt het droog. We lopen nog even het dorp in. Dit is echt Sud Tirol. Niks Italiaans meer in onze ogen. Het is net of je in Oostenrijk loopt. ’s Avonds eten we dan ook in het camping restaurant schnitzel met patat. Als we terugkomen in de tent is het echt fris. Eindelijk weer eens een avond waarin je lepeltje lepeltje kunt liggen.