Rosen fra Fyn

Na een enigszins rumoerige nacht zijn we vroeg wakker in de shelter. De jonge meisjes naast ons hadden ’s avonds afgesproken met twee jongens op de scooter en dat ging nogal lang door. Niets ongeoorloofds, maar gewoon twee verschillende sferen. Jonge tieners leven nu eenmaal in andere sferen als belegen tieners. Al met al zitten we al om 8.15 uur op de fiets op weg naar Korsor. Daar gaan we het eiland Sjealland verlaten. De Store Belt brug die Sjealland met Fyn verbindt in niet toegankelijk voor fietsers, dus moeten we met de trein van Korsor naar Nyborg. Het is nog een hele onderneming om kaartjes te krijgen. Er staat alleen een automaat en als we de reis ingetoetst hebben, lezen we een tekst dat fietsen telefonisch gereserveerd moeten worden. Wanneer je dan belt duurt het best lang voordat je iemand aan de telefoon krijgt. Die reserveert dan de fietsen en vervolgens kun je de kaartjes met een ontvangen code uit de automaat halen. Daarna moesten we onze gewone kaartjes nog uit de automaat zien te krijgen, maar ook dat lukt uiteindelijk. Om voor ons onverklaarbare reden kost het reisje van ca 18 minuten 45 euro. De fietsen de trein intillen is een hele tour want je moet de bepakte fietsen twee heel hoge treden optillen. Uiteindelijk zijn we voor 11 uur in Nyborg op het Eiland Fyn. Als kind leerden wij op school de canon ‘Rosen fra Fyn’. Ik heb dus heel lang gedacht dat het eiland vol rozen zou staan. In Nyborg vinden we een nieuwe thermoskan en kopen we lekkere taartje voor bij de koffie. Naast het kasteel worden die genuttigd. Als we Nyborg uitfietsen merken we al snel dat Fyn het meest heuvelachtige eiland tot nog toe is. Met de forse tegenwind erbij is het best pittig fietsen. Wel is het mooi en we hebben af en toe weer prachtige uitzichten over de zee. Volgens het routeboekje zou er bij een watermolen een prachtige plek zijn om te picknicken, maar de watermolen wordt gerenoveerd, dus dat wordt hem niet. Gelukkig vinden we Vormark een lekker plekje om onze vermoeide benen even bij te laten komen en onze calorieën aan te vullen met de lunch. In Hesselager vullen we onze voorraad weer bij en kopen we de maaltijd voor vanavond: kip, gebakken aardappeltjes en sla. Via het mooie kasteel fietsen we het laatste stukje naar Lundeborg, waar we een prachtig plekje vinden direct aan zee.

Tijdens de laatste Heerensoos avond 10 juli j.l. in ons mooie Willy Dobbeplantsoen had ik het met Reint Eilerts over onze fietsplannen in Denemarken. Hij vertelde mij toen dat hij 50 jaar geleden in Lundeborg zijn ‘muis’ de liefde had verklaard. Voor ons is het leuk dat wij hier nu staan en het mooie dorpje een ander lading heeft gekregen. 

Als we de tent hebben staan is de zee zo aanlokkelijk dat we gelijk een duik nemen. Het water blijkt behoorlijk koud te zijn, maar het is wel heerlijk fris. Bij de borrel wordt een halve bak super lekkere aardbeien weggewerkt. Denemarken is een echt aardbeien land. Je kunt ze in deze tijd overal kopen en ze zijn heerlijk zoet. Onder de borrel wordt het eten bereid en na het eten boeken we treinkaartje om donderdag met de trein van Fredericia naar Hobro te reizen. Ook nu moet er weer gebeld worden om de fietsen te reserveren. Uiteindelijk blijkt deze reis van 2,5 uur net zo duur te zijn als de reis van 18 minuten van vanmorgen. Gedurende deze vakantie hebben we al een paar keer contact gehad met Maria, de vrouw die wij vorig jaar op onze reis in Duitsland hebben ontmoet en die vervolgens ook bij ons thuis is geweest. Zij woont in Denemarken. Hadsund ligt echter totaal niet op onze route. Wel hebben we wat dagen over en daarom gaan we donderdag met de trein naar Noord Jutland naar Maria. We zijn nieuwsgierig om elkaar weer te zien. Vervolgens zullen we vandaaruit via de voor Nederlandse fietsers bekende Jutlandroute in vijf dagen terugfietsen naar onze auto in Flensburg.