Iets verder dan gedacht

Erik is weer hersteld van zijn maagprobleem en dus wordt ons boeltje weer opgepakt en laten we de mooie camping achter ons. Gisterenavond hebben we na het maken van het blog nog even met de eigenaren gesproken. Op hun 50e hebben ze hun leven nog weer omgegooid om deze bestaande camping over te nemen. Ze maakten zich wel zorgen over de weinige reserveringen die ze t.o.v. vorig jaar hadden. Zoals wij gisteren al vermelden, wij begrepen er niets van dat hier geen mensen stonden. Maar ja, Erik had al wel allerlei ideeën, maar wij fietsten verder dus die hebben we gelaten voor wat ze waren. Vandaag is het wat koeler dan de afgelopen dagen en bewolkt. Wel lekker dus om te fietsen. Tussen de fruittelers door fietsten we naar Moissac. Een rommelige plaats dat weinig indruk op ons maakte. Wel stroomt daar de Tarn in de Garonne. Bij de bakker werden Erik’s ogen heel groot toen hij weer eens een bijzonder taartje zag. Het was koffietijd dus…. Blijkbaar waren de maagproblemen echt over. Jannie neemt gewoon een appeltje. Verschil moet er zijn. Onderweg naar een bankje sneuvelde het taartje nog bijna toen het door de bodem van het doosje dreigde te zakken. Jannie zag het gelukkig op tijd. In Moissac wil Jannie gebruik maken van het openbaar toilet. Het is bezet en even later komt een man in een jurk naar buiten. Jannie wil naar binnen. De man waarschuwt haar en wij denken dat het zeker smerig is binnen. Als de deur dicht gaat horen we het toilet zichzelf reinigen onder hoge druk. Fijn dat de man waarschuwde want anders was Jannie gedoucht.

Vanuit Moissac fietsten we naar Auvillar langs het canal du midi. Een voor die tijd waterbouwkundig kunststukje wat de Atlantische Oceaan met de Middelandse zee verbindt. Lekker vlak dus even zo’n 18 km. Onderweg scoort Jannie haar eerste ‘wilde’ fruit. We fietsen langs struiken vol met pruimen en alhoewel ze nog net niet rijp zijn kan Jannie zich niet bedwingen. ‘Ze zijn heerlijk’ zegt ze. Erik denkt daar wat anders over en vindt ze nog gewoon zuur. Maar er worden er toch een aantal geplukt die onderweg genuttigd worden. We hadden bedacht in Auvillar te kamperen, maar het terreintje/tuintje wat in het routeboekje stond, had plek voor drie tentjes. Alle plekjes waren vrij, maar allemaal zo klein, dat onze tent wel een bungalowtent leek. Dat ging hem helaas niet worden, want voor de rest was het een mooi Pippi Langkous plekje.

Het was nog vroeg dus eerst maar de 14% helling omhoog gefietst. Kort, maar ontzettend heftig! Boven bekijken we het pelgrimsstadje. Meerder pelgrims zien we hier ook lopen. Het stadje heeft een klein, maar mooi centrum en een prachtig uitzicht over de Garonne. Daar hebben we na enige discussie ook maar de lunch genuttigd en plan de campagne gemaakt. Na Auvillar wachten weer een aantal hellingen op ons en de eerste camping zouden we na 28 km tegen komen. We besluiten dat dan maar te doen. Eerst kopen we vast spullen voor het avondeten en dat is maar goed ook want tot de camping zijn we niets meer tegen gekomen. We kamperen vandaag op een ‘Camping à la Ferme’. Een boerencamping dus. Een mooi plaatsje met uitzicht op de zonnebloemen, waar we na 72 km lekker tot rust kunnen komen. En vanavond staan we niet alleen, want er staat ook nog een Fransman met een caravan.