Last van het hoge water...

Santenay – Pouilly sur Saone  80 km

De achterband van de buurjongen was nog hard vanochtend, dus dat was goed gegaan. Erik fietst naar de bakker voor lekker vers Frans brood. We fietsen via Chagny naar Chalon sur Saone het laatste deel van het Canal Central. Het lijkt wel weer of de sluisjes een wedstrijd houden wie de mooiste bloembakken heeft. De een is nog mooier dan de andere. Bij Chalon sur Saone gaat de route over een vervelend druk industriegebied. We komen daardoor wel langs de grootste E.Leclerc die we tot nu toe gezien hebben (en we hoeven maar 4 dingetjes te kopen…) Daarna gaat het vanaf nu stroomopwaarts langs de Saone. De overvloedige regen van vorige week heeft ook hier zijn sporen nagelaten. Onze route is op diverse plekken ondergestroomd. Op een gegeven moment is er zelfs een stuk weg weggeslagen. We kijken steeds of we er toch langs kunnen ondanks de borden ‘route barre inundation’. Helaas lukt het vandaag niet en moeten we onze meerdere erkennen aan het water. We moeten alternatieve routes uitvinden, want de mooie fietspaden langs de waterkant staan soms een centimeter of 10 onderwater, maar soms ook wel een meter. Het is dus veel zoeken vandaag en af en toe terugfietsen. Op een gegeven moment wordt het ons duidelijk dat dit ook gevolgen heeft voor de campings. Die liggen vrijwel allemaal aan de Saone en we zijn al langs een aantal campings gefietst die gesloten zijn. Bij Verdun sur le Doubs stroomt de Doubs in de Saone. In de schaduw bij het haventje lunchen we. Hier kunnen we op een muur bij het water zien dat de hoge waterstand niet het gevolg is van de klimaatverandering, maar gewoon iets wat eens in de zoveel tijd voorkomt. Of zou er in 1802 ook sprake zijn geweest van klimaatverandering? De 18 km naar Seurre kunnen we weer een deel van de route volgen, maar halverwege moeten we toch weer een alternatief zoeken. Als we Seurre binnenkomen kunnen we gelijk boodschappen halen. We besluiten vanwege de warmte (het is vandaag 28 graden) een lekkere salade te maken. Als we bij het fruit zitten te zoeken naar een mooie meloen komt de verkoopster naar ons toe en zegt dat we even moeten wachten. Ze heeft achter nog lekkere verse meloenen staan. Ze komt met een kar vol aangereden en geeft ons er een die volgens haar goed moet zijn. ’s Avonds blijkt dat ze er verstand van heeft, want hij smaakt heerlijk. Bij de ingang van de camping van Seurre staat dat je kan bellen, dus dat doet Erik dan weer in zijn allerbeste Frans. Helaas is de camping tot ‘lundi’ gesloten, vanwege het hoge water. Vier kilometer verder is er nog een camping. Dit blijkt een camping van de Hollandse Olympia groep te zijn. Het is een eenvoudige camping met een vijftiental huurtenten, waarvan er een aantal bezet zijn door uiteraard Nederlanders. De camping heeft geluk gehad en is net, maar dan ook echt net, gespaard door het hoge water. Wij vinden er een lekker plekje met schaduw en rusten uit van onze 80 km van vandaag.