Een mooie tocht!

Er wordt weer warm weer voorspeld dus hebben wij het tropenrooster vandaag weer ingevoerd. Zes uur op en om kwart over zeven zitten we op de fiets. Vanaf de camping rechtsaf en gelijk 3,5 km klimmen. Dan komt ook zo ’s ochtends vroeg het zweet uit alle poriën. Maar eenmaal boven komen we op de corniche en vanaf dan zijn de uitzichten echt fabelachtig. Het is moeilijk uit te leggen. De corniche slingert zich langs de ruige westkust van Cap de Corse. Soms ben je 200 meter boven de zee en dan weer daal je af naar zeeniveau. De rotsen lopen hier echt stijl de zee in en er zijn prachtige kleurscharkeringen. Bovendien is het erg rustig. Bij de Golfe d’Aliso gaat de zee ver het land in. In Pino kopen we brood voor de lunch in weer zo’n hele kleine epicerie. We twijfelen of we al meer mee moeten nemen, omdat we weinig tegen zullen komen, maar doen het uiteindelijk niet. Je moet het ook allemaal maar mee fietsen. Naast de winkel staat een bron waar we vers water tappen, evenals wat plaatselijke bewoners. Op het terras van het café nemen we een echte Franse koffie en eten een pain chocolat. Dan fietsen we verder, maar stoppen elke kilometer wel twee keer om een foto te maken of te genieten van het uitzicht. Het gaat veel op en neer, maar dat kost geen enkele moeite wanneer je steeds afgeleid wordt door het mooie uitzicht. In Nonza is het een drukte van belang. We klimmen naar de toren en ook hier kijken we even in het winkeltje, maar die heeft zo weinig voor het avondeten dat we het erop gokken. Voorbij Nonza zetten we onze stoeltjes neer op een mooie plek om te lunchen.  We hebben gelezen dat er een camping a la ferme is bij een wijnboer. Dat trekt ons wel. Voorbij de camping zou een winkeltje moeten zitten, dus we fietsen eerst even door. Daar lukt het met veel improvisatie een goede maaltijd te scoren en dan terug naar de camping. Tent op zetten onder de dreiging van onweer. Onze buurman is Italiaan en hij prijst Jannie helemaal de hemel in vanwege haar prestatie. Als de tent staat schijnt toch weer de zon, dus willen we snel naar he strand. Vanaf de camping loop je zo het strand op en we duiken de zee in. Dan begint het toch te regenen. We trekken er ons nog niets van aan, maar als het echt begint te onweren gaan we toch maar de zee uit en naar de tent. Al met al regent het een uurtje, dus we kunnen uiteindelijk wel weer buiten koken. Bij de wijnboer kopen we een fles koude witte wijn van het domein. Eigenlijk zijn ze beroemd om hun Muscat wijn, maar die is te zoet om bij het eten te drinken. We kletsen nog wat na over de fantastische tocht van vandaag. Eigenlijk gunnen we iedereen hier eens te mogen fietsen. Na het eten gaan we nog even naar de zee. Op het strand is een groep kanoërs aangekomen die daar gaan overnachten. Zo kan het dus ook.