Een gelukkige dag....

Als we na ons hotel ontbijtje weg willen fietsen blijkt de voorband van Jannie lek te zijn. De eerste deze reis. We hebben geluk want we kunnen hem onder het afdak van het terras vervangen. Erik houdt niet van banden plakken, dus vervangt altijd gelijk de hele band. Om 10.00 uur kunnen we dan wegfietsen richting Weilheim in Oberbayern. We hebben geluk want het regent en dat is ons voor de hele dag beloofd, dus nu kunnen we eindelijk onze regenjasjes eens goed uitproberen. Dit voorjaar hebben we namelijk nieuwe regenjasjes gekocht en die hadden we nog niet echt kunnen testen. Nou, ze doen het goed hoor! Gelukkig komen we in Weilheim gelijk een fietsenmaker tegen, zodat we een nieuwe binnenband op reserve kunnen kopen. Erik heeft het helemaal reuze naar zijn zin. Na de winst van het Nederlands elftal gisterenavond, krijgt een fietstochtje een andere dimensie. Gewoon aan de Duitser vragen of ze de wedstrijd gisteren gezien hebben. Jannie vindt die lol een beetje kinderachtig, maar Erik geniet met volle teugen. Jannie is dan weer wel blij dat ze vandaag voor het eerst de handschoenen aankan. Heeft ze die niet voor niets al drie maanden meegesleept. Na Weilheim fietsen we naar de Ammersee. Een groot meer, wat er met deze omstandigheden op zaterdag een beetje troosteloos uitziet. Na het meer hebben we geluk: het wordt droog. Een niet verwachte positieve wending van de omstandigheden. Gelukkig maar want de jasjes hadden we wel genoeg getest. Bij de supermarkt in Utting worden we aangesproken door een Duitse mevrouw. ‘Oh jullie maken een fietsreis! Heerlijk is dat, goede reis’. De gekochte lunch kunnen we droog opeten en we hebben er voor het eerst sinds deze reis echte Hollandse chocolademelk bij. Wat een geluk. Onderweg zien we nog zo’n stuk of tien reetjes. De middag verloopt verder droog en om 16.00 uur zijn we bij ons hotelletje. Het ziet er mooi uit en Erik is heel gelukkig, want er is een bad. Erik is een echte badman en voor het eerst sinds drie manden gaat hij languit in het warme water. Jannie is teleurgesteld dat de föhn het niet doet, maar dat bleek achteraf aan onszelf te liggen, omdat we de stroom voor de kamer niet ingeschakeld hadden. Als we willen eten blijkt het restaurant van het hotel bomvol te zitten, maar men weet nog een tafeltje voor ons te vinden. Er zit gezellig iemand op een accordeon te spelen en het eten smaakt heerlijk en is zoals altijd in Duitsland rijkelijk genoeg. Onze gastvrouw blijkt zelf ook een fietsster en we hebben nog even een geanimeerd gesprek. Ze blijkt met haar man in Passau te wonen, maar tijdelijk even te helpen in het hotel. Ze heeft met haar man drie jaar geleden een rondje Duitsland gedaan van 3000 km. We hebben dus gelijk gesprekstof met elkaar. Al met al dus een mooie dag.