Naar Garmisch met de trein

De hele nacht heeft het geregend, maar om 6 uur wordt het droog. Voordeel van de regen was dat door het getik van de regen op de tent de omgevingsgeluiden van de wegen een stuk minder aanwezig waren. We nemen de tijd om alles zo goed en zo kwaad als dat gaat toch zo droog mogelijk mee te krijgen. Dan fietsen we naar het station van Innsbruck.  We hebben in een keer erg lege banden. Door de kou is de luchtdruk in de banden sterk afgenomen. Even bijpompen dus. We rijden onze fietsen de trein in en hebben een lekker warm plekje, want buiten is het maar 10 graden. De trein stopt ongeveer elke kilometer, wat voor ons wel erg leuk is, want we zien veel. Er zijn meer fietsers die de steile klim niet willen doen. Ook spreken we nog een Autralische dame in de trein die ook met haar man aan het fietsen is. Vanuit de trein zien we de skischans die we kennen van het skispringen op nieuwjaarsdag. In Garmisch zoeken we eerst ‘eine kleine konditoreie nur mit uns zweie’ (of zoiets…) en drinken koffie met kase-sahnetorte. Dan mogen we over een prachtig fietspad Garmisch uitfietsen. Wat ons onmiddellijk opvalt is de stilte. De laatste dagen hebben we steeds veel omgevingsgeluid gehad o.a. door de brenner-autobaan en de inntal-autobaan. En nu is het weer erg stil. Wat lekker is dat! De natuur is ook erg mooi en het is nog steeds droog. We genieten weer van het fietsen en verbazen ons erover dat je je toch heel snel aanpast aan de veranderende omstandigheden. Zo van hoog zomer in de herfst. We laten nu echt de Alpen achterons. De meeste hoogtemeters zijn nu wel gemaakt. Tot nu toe hebben we deze reis in drie maanden zo’n 38.000 hoogtemeters gemaakt. Tijdens de lunch op een bankje boeken we last minute een hotelletje. Eindelijk is het gelukt er een te vinden. Het is nog erg druk in de hotelletjes en gasthofen blijkbaar. Het gebied waar we doorheen fietsen is mooi en bossen en velden wisselen elkaar af. We zeggen tegen elkaar: ’hier konden we wel eens wild tegenkomen’ en zowaar in de laatste tien kilometer spotten we 4 reeën. Om 17.00 uur hebben 60 km gefietst als we bij ons gasthof aankomen. Lekker douchen en dan wachten tot we kunnen eten. Het blijkt dat we elkaar verkeerd begrepen hebben. Wij begrepen dat we vanaf 20.30 uur pas konden eten, maar we hadden voor 20.30 uur moeten eten. Gelukkig is de kok bereid nog even twee schnitzel met patat te maken na onze excuses. Communiceren blijft mensenwerk zullen we maar zeggen. We nemen nog een wijntje mee naar onze kamer, wat we opdrinken tijdens Duitsland-Nederland. En daarna lekker slapen in een echt bed.