De erfenis wordt (niet) verkocht

We hebben een goede nacht in de shelter. Het regent wat, maar wij liggen wel lekker binnen. Na het ontbijt laten we de shelter achter, zoals we hem gevonden hebben. Het was een mooie eerste ervaring met deze manier van overnachten. Als we klaar zijn begint het te regenen. We fietsen naar Stubbekobing en het gaat steeds harder regenen. In de supermarkt doen we inkopen en daar doen we wat langer over dan gebruikelijk, want het regent nu echt hard buiten. We moeten met de pont over naar het eilandje Bogo en de pont vaart ieder uur. Het is een mooie oude pont die in vroeger tijden druk gebruikt werd. Sinds dat 10 km verder een brug is gebouwd is het vooral een toeristisch veer geworden. Als we de pont afkomen fietsen we al snel weer het mini eilandje Bogo af om naar Mon te gaan. Langzaam maar zeker knapt het weer een beetje op. Het is in ieder geval droog. Mon kent echt meer hoogteverschillen en onze tocht gaat ook echt op en neer. Op een boomstam wordt de koffie weggewerkt en we kabbelen weer verder. Steeds weer krijgen we zichten op zee. In Denemarken staan er veel kraampjes langs de weg. Er wordt van alles verkocht. Als we stoppen om van een kraampje een foto te maken komt de eigenaar gelijk naar buiten. Er liggen allemaal blauw porseleinen bordjes. Hij vertelt dat zijn moeder een paar maanden geleden is overleden en elk jaar twee porseleinen bordjes kocht. Een voor hem en een voor zijn zus. Een hele verzameling dus. Helaas wordt de erfenis niet bij Sothebys geveild, maar wordt te gelde gemaakt langs de weg op Mon. Aan ons verdient ie ook niets, want we maken alleen een foto. Al gauw kruipt hij dus weer teleurgesteld terug in zijn huis. Het zal een tijdje doen voordat de erfenis in geld is omgezet... We naderen inmiddels Mons Klint en gaan op zoek naar een mooi plekje om te overnachten. Vlak aan zee vinden we een prachtig stekje, Het is nog vrij vroeg en willen toch maar eerst naar Mons Klint. De mooie krijtrotsen, waar het eiland beroemd om is. We klimmen met de fiets omhoog. Het is stijl en het laatste deel van de weg is onverhard. Boven is het druk. We waren hier ruim 35 jaar geleden ook en toen zag het er toch echt anders uit. Nu is het een toeristische hotspot geworden, met alle gevolgen van dien. We dalen de 497 trede af naar de zee en schieten een paar foto’s. We klimmen vervolgens ook de 497 treden weer omhoog. Eenmaal bovengekomen staat we voor een dilemma.  Teruggaan naar het mooie plekje aan zee betekent morgen weer dezelfde klim. Uiteindelijk besluiten we om verder te fietsen. Het wordt nog een hele tour om de kampeerplek bij kasteel Liselund te vinden, maar gelukkig vinden we het stekje. Het is inmiddels ruim zes uur. Er staan hier wel 15 tentjes verspreid over het gebied. Het waait hard en we zetten snel de tent op. Koken doen we vanwege de wind in het tentje. De afgelopen week hadden we meestal de wind mee. Dat was fijn met de harde wind die waait. Onze route draait nu en het weerbericht zegt dat we morgen winkracht 5 tegen zullen hebben. Erest dus maar eens uitrusten van deze dag.