Op naar Innsbruck!

Opstaan en de zon schijnt! Het was een frisse nacht maar als we opstaan is het ‘Kaiserwetter’. Bij de receptie verkopen ze broodjes, dus die zijn zo gehaald. Het gewone ritueel van douchen, inpakken, ontbijten herhaalt zich vandaag. Dan gaan we terug naar de route om de laatste 27 km van de Brennerpas  omhoog te fietsen. Eerst in Sterzing nog even de lunch inkopen. Dit is een leuk plaatsje met een oude stadskern. Dan gaan we weer klimmen. Hoog boven ons zien we de autobaan. Zo hoog moeten we dus zeker. Het eerste deel gaat weer op en af. We maken dus weer een deel van de hoogtemeters 2x. Maar ook nu zijn de uitzichten de cadeautjes van vandaag. Na de eerste koffiestop mogen we zowaar de laatste 12 km over een oud spoorlijntje fietsen. 2 tot 3% stijging. Eindelijk eens lekker hetzelfde tempo kunnen fietsen. Boven op de grens tussen Italië en Oostenrijk staat een gigantische outlet. We gaan er even kijken, maar vinden niets van onze gading. Gelukkig maar, want anders moest er iets uit onze fietstas achterblijven. Dan verlaten we na ruim 3 weken Italië en fietsen we Oostenrijk binnen. Eerst dalen we af over de gewone weg. Het fietspad hield bij de grens abrupt op. De weg is vrij druk en de fietsroute zou alleen het eerste deel over de grote weg gaan. Dus kijken we of we de route weer kunnen oppikken. Jannie twijfelt, want die vreest dat het dan weer op en neer zal gaan. We bekijken nog een keer het hoogteprofiel in het boekje en dat geeft aan dat we nog 1x moeten klimmen en dan afdalen. Nou dat blijkt in de praktijk toch echt anders! Vandaag is de beurt aan Jannie om er over te zeuren. Ze is er klaar mee. Dat helpt helaas niet en de gifbeker moet echt leeg. Pas 7 km voor Innsbruck dalen we in 1x steil af naar de stad. Dan mogen we de hele stad doorfietsen omdat de camping aan de andere kant ligt. Om17.30 uur zijn we eindelijk op de camping, die ons behoorlijk tegenvalt. Dat voelt dan altijd even vervelend na een zware fietsdag, maar we zetten ons er overheen. We kunnen er toch niets aan veranderen. Maar het is echt zo’n camping waarbij ze je laten blijken dat ze het bijna lastig vinden dat er mensen komen kamperen. Na lange tijd eten we vandaag weer eens vakantie chili. Net voor het donker wordt zijn de pannen leeg. Na de afwas bakje koffie. Als we bij de receptie vragen of ze morgen brood hebben, krijgen we als antwoord dat we dat hadden moeten bestellen. Op onze vraag hoe we dat hadden kunnen weten, krijgen we als antwoord dat we daarnaar hadden moeten vragen. Tja, zo kan het ook. Wij reiken in ons hoofd de 'koude douche' vast uit aan deze camping. Morgen gaan we Innsbruck maar eens met een bezoek vereren.