Naar de Champagne

’s Ochtends met een klim het dal uit bij Varennes. Zoals gezegd in dit gebied veel overblijfselen uit de 1e wereldoorlog. Vauquois was een plaatsje waar de loopgraven slechts 100-150 meter van elkaar verwijderd waren. In die tijd was het gebruikelijk dat er tunnels gegraven werden onder de vijandelijke linies en daar dan springstof tot ontploffing werd gebracht. De grote kuilen zijn hier nog zichtbaar evenals de loopgraven. Het is zelfs voorgekomen dat de soldaten elkaar waarschuwden: ‘Ce soir Boem!’. We fietsen langs de Abri du Kronprinz. Een voor de oudste zoon van de Duitse Keizer aangelegd eigen loopgravenstelsel, zodat hij ver achter de linies ‘pro forma’ commandant kon spelen. Bizar!

De eerste 15 kilometer fietsen we lekker beschut, maar dan fietsen we de Champagne in. Nu mag dit de meest noordelijke wijnstreek van Frankrijk zijn, maar daar is hier niets van te zien. Geen druif te bekennen. Kale uitgestrekte akkers is ons deel en windkracht 4 uit het zuiden. Buffelen dus vandaag. Dat doen we gewoon, en door om beurten voorop te fietsen verlichten we de pijn een beetje. Verder niets te zien dan leegte en af en toe een graansilo. In spaarzame dorpjes staat meestal wel een grote kerk, zoals de basiliek van L’Epine. We overnachten op de gemeente camping van Chalons-en-Champagne. We hopen daar een koud flesje champagne te scoren, maar die is er niet, dus wordt het een gewoon flesje rode wijn bij het avondeten. We eten echt een vakantiemaaltijd: Rijst met Chili uit blik. Onze kids kennen het zeker. Van vorige vakanties. Tegenwoordig is de kwaliteit zelfs zo dat hij de kritische smaak van Erik doorstaat. Dus wil je een keer gemakkelijk eten in de vakantie….