50 tinten grijs

Moree – Orleans/Olivet 70 km

Vannacht is het lang gaan regenen, maar om 7.00 uur wordt het droog en besluiten we om te gaan fietsen. De voorspellingen voor vandaag zijn uitermate slecht, maar we willen op een of ander manier toch verder. We pakken zonder regen in, maar bij de laatste handelingen valt een bui. In het dorp halen we brood en dan gaan we op weg. Het is grijs en stil en tot 10.00 uur is het nagenoeg droog. Vanaf die tijd gaat het regenen. Soms spetters, dan weer harder. We hebben gisteren de app Naviki weer van stal gehaald om de route naar Orleans te maken. Bij onze reis in 2019 hebben we die ook vaker gebruikt, maar toen hij ons in Italië een paar keer in de steek had gelaten, hadden we hem in de ban gedaan. Hij stuurt ons vandaag echter over mooie weggetjes. Even hebben we een ‘Italië’ momentje, toen hij ons over een heel smal paadje dwars door de akkers stuurde, maar het kwam goed. De stilte van de regen maakt wel dat we veel beestjes zien onderweg. Eekhoorntjes, konijnen, fazanten, hazen en een ree. In de dorpjes die we doorfietsen is niets te doen, dus er zit weinig anders op dan onze koffie maar in een bushokje op te drinken. Je zit op een dag als vandaag liever ergens binnen, maar we zijn nu toch blij dat we koffie zelf bij ons hebben. Het tempo zit er goed in en om 12.00 uur zijn we bij Meung-sur-Loire. In 2005 hebben we hier onze auto op de municipal 3 weken laten staan om met de kinderen de Loire kastelenroute te fietsen. De camping is er niet meer en het toen verstilde Meung is met de vaart der volken mee gegaan en inmiddels een toeristendorpje geworden. Tussen 12.30 en 13.00 uur is het even droog. Vanaf 13.00 uur begint het weer echt te regenen. En dit gaat al bijna 8 uur aaneengesloten door als we dit blog schrijven. Het vooruitzicht is dat het tot morgenochtend blijft regenen. Dan heeft het 24 uur bijna onafgebroken geregend. Op de camping aangekomen hangt er een bordje ‘complet’. We geloven onze ogen niet. Tot nu toe zijn campings vrijwel leeg geweest en deze zou vol zijn. We proberen het toch gewoon en we kunnen ons tentje toch op een plekje zetten. Als de tent staat gaan we snel naar de supermarkt om boodschappen te doen. Als we terugkomen is de tent binnen een beetje opgedroogd en kunnen we ons douchen en warme kleding aantrekken. Dan richten we de tent verder in. ’s Avonds stroomt de camping inderdaad helemaal vol. Vandaag hebben we geluk en lukt het wel met de pizza. Er komt nl een pizzakraam op de camping. Hij staat slechts 20 meter van onze tent, dus bezorgen is niet nodig. We halen ze zelf wel en ze smaken heerlijk. 

Onderweg vandaag en later in de tent hebben we het erover waarom we op zo’n dag toch gaan fietsen en toch gaan kamperen. Wat drijft ons nu eigenlijk? Waarom nemen we niet een kamer? Onze conclusie is dat we toch ook vinden dat we dit moeten kunnen. Een soort van ‘overleven’. Het organiseren dat alles droog blijft, het lekker knus in het tentje zitten. Op een of ander manier vinden we dat toch echt leuk. Kijken of we dat na een nacht regen nog zo vinden… (als alles nog droog is?)