Groeten uit Tiengemeten

Biesbosch-Tiengemeten  67 km

Gisterenavond geluiden van de vogels, maar als we wakker worden geluid van regen op de tent. Gelukkig wordt het rond 7.00 uur droog en kunnen we buiten ontbijten en nog lekker van het uitzicht en de vogels genieten. Op ons veldje staat nog een tentje van fietsers. De man heeft ons gisterenavond al de oren van de kop gevraagd en onze fietsen op de foto gezet, maar ook vanochtend ziet hij nog veel dingen, zoals onze pannenset, onze extra achtertasjes, mooi om te merken hoe enthousiast hij is.  Ook wij hebben door te kijken en te leren van andere fietsers veel kennis opgedaan. We fietsen nog een stuk extra door de Biesbosch voordat we met de pont oversteken en Noord-Brabant verruilen voor Zuid-Holland. Aan de overkant komen we al snel in de geboorteplaats van onze schoondochter Lisanne: Dordrecht. In de Jumbo wordt de lunch aangeschaft en al snel fietsen we Dordrecht weer uit. Dan komen we bij een van de weinige tunnels in Nederland waar je tol moet betalen, de Kiltunnel. Ook met de fiets mag je door deze tunnel onder de Dortse Kil en ook nog eens gratis. Aan de overkant mogen we langs het water weer over de weg die uit de tunnel komt. Heel bijzonder allemaal. De Kilt wordt druk bevaren dus een mooie plek om eens even koffie te drinken. Na de koffiestop komen we in het poldergebied van onder andere de Hoekse waard. We fietsen steeds over mooie dijkjes, met gezellige huisjes. Een leuke route. We passeren het spoor van de HSL Thallys en via het leuke plaatsje Strijen, komen we in Klaaswaal alwaar we lunch nuttigen. Via Zuid-Beierland gaat het naar Nieuwendijk, waar de pont naar Tiengemeten overvaart.

Tiengemeten is een Zuid-Hollands eiland. Ooit ontstaan als een zandplaat in het Haringvliet. In de 17e eeuw werd het door twee Haagse heren ingepolderd en vanaf die tijd is het lang in gebruik geweest voor de landbouw. Vanaf de jaren 50 nam dit snel af en in 1987 werd het eiland door pensioenverzekeraar AMEV voor 54 miljoen overgenomen, nadat het 20 jaar eigendom was geweest van Volker-Stevin.  Vele plannen zijn ervoor gesmeed van recreatiepark, dumpplaats voor afval, vliegveld tot kerncentrale. Uiteindelijk komt het in 1997 in beheer van Natuurmonumenten. Die wil het in zijn geheel teruggeven aan de natuur en de bewoners worden min of meer van het eiland gejaagd. In 2007 verlaat de laatste boer het eiland. Nu is het allemaal natuur. Geen auto’s, geen straatverlichting, maar eindeloze stilte. Op de meest oostelijke punt is een mooie natuurcamping bij een herberg. Bij aankomst krijg je een box mee om je etenswaar in te doen, zodat de eksters en de ratten het niet kunnen roven. Jannie was het even vergeten toen Erik aan het douchen was. Ze had Erik zijn gevulde koek in de verpakking op tafel gelegd en was even water gaan halen. Toen ze na een paar minuten terugkwam was de koek al voor de helft soldaat gemaakt door de eksters.  Vanavond gaan dus de tassen helemaal dicht! Maar verder hebben we een heerlijk plekje en de sanitaire voorzieningen zijn op hotel niveau.