Naar Rocamadour

Vanochtend bij het kruis ontbeten. Om 8.30 uur was het al 27 graden. Op de fiets mogen we na het plaatsje gelijk even klimmen. Daarna hebben we een lange afdaling richting de Dordogne. Bij Meyronne steken we de Dordogne over. Daarna mogen we weer klimmen naar Mayrinhac. Vandaaruit is het nog een klein stukje naar l’Hostpitalet. Het dorpje voor Rocamadour. Daar nemen we de tweede camping, want die heeft een groter zwembad en ligt verder van de weg af. Er zijn hier hele grote parkeerplaatsen, dus in de zomer moet het hier stikken van de mensen, maar op de camping is het erg rustig. Om 11.30 uur hebben we ons tentje al staan en kunnen we zwemmen, want de warmte is enorm. Het tikt de 40 graden aan. We delen ons plaatsje met de familie Hop. De Hop is een bijzondere vogel die in Nederland niet meer voorkomt. Hij heeft een nest in de boom op ons plaatsje. Het is een tweedehands woning, want het is een voormalig nest van een specht. We hebben hem op de foto gezet, maar zijn kop krijgen we er nog niet op. Hij wil niet erg poseren. Dat is dan ook wat we de hele middag doen, lezen en zwemmen. Ook hebben we hier ontzettend last van vliegen. Er zitten er soms wel 10 op je.

We zijn nu ruim 3 weken onderweg en we komen steeds meer in een ritme. Wat heerlijk is, dat we nergens naar toe hoeven. Tot nog toe hadden al onze fietsreizen een afstand en een tijdsbestek, omdat we dan een trein of vliegtuig voor de terugweg hadden besproken, of gewoon omdat de vakantie voorbij was. Het maakt ons rustig. We kijken alleen naar de dag van morgen en zijn absoluut niet bezig met overmorgen. We leven dus erg in het nu. We hebben weinig prikkels meer. We hebben een digitaal abonnement op de krant, maar hebben hem pas 3x gedownload. Via XS4ALL kunnen we bij een wifi verbinding TV kijken, maar daar hebben we geen behoefte aan gehad. Je hoofd wordt leeg. Je leeft meer met de natuur. Gaat bv naar bed als het donker wordt (dat kan nu ook nog omdat het pas omstreeks 22.30 uur donker wordt) 

Wat wel leuk is te merken hoeveel mensen ons blog lezen. Het idee van het blog is ontstaan om onze familie op deze manier op de hoogte te houden. E zijn immers toch lange tijd weg. Eerder hielden we voor onszelf al een dagboek bij en nu doen we dat via het blog. We vinden de reacties erg leuk om te lezen. Zo houden we toch contact met iedereen. Morgen gaan we te voet naar Rocamadour. De echte Pelgrims die boete wilden doen gingen daar de trap op hun knieën naar boven. Maar we weten nog niet of wij dat ook gaan doen….